[Hermiona1334]

Dżem – polska grupa grająca muzykę z pogranicza rocka i bluesa. Nazwa zespołu pochodzi od jamu – zbiorowego muzykowania, improwizowania na zaplanowany temat, popularnego między innymi wśród zespołów grających jam rocka. Polski zapis nazwy pojawił się – zupełnym przypadkiem kierującym ręką organizatorki jednego z koncertów – w roku 1974.
Pierwsze wzmianki o zespole Dżem (Jam) można znaleźć już w 1973 roku. Grupa powstała w Tychach. Została założona przez braci Adama i Bena Otrębę oraz Pawła Bergera i Aleksandra Wojtasiaka. W grudniu tego samego roku dołączył do nich Ryszard Riedel. W latach 1973-1979 działalność formacji była bardzo nieregularna i aż do 1980 r. miała status amatorski.

Dyskografia

Albumy studyjne:
Cegła (1985)
Zemsta nietoperzy (1987)
Numero Uno (1988 jako Tadeusz Nalepa + Dżem)
Najemnik (1989)
The Band Plays On... (1989, instrumentalna)
Dżem Session 1 (1990, MC)
Detox (1991)
Ciśnienie (1993 jako Sławek Wierzcholski + Dżem)
Autsajder (1993)
Akustycznie (1994)
Akustycznie – suplement (1994)
Kilka zdartych płyt (1995)
Pod wiatr (1997)
Być albo mieć (2000)
2004 (2004)

Albumy koncertowe:

Dzień, w którym pękło niebo (1985)
Absolutely Live (1986 )
Lunatycy – czyli tzw. przeboje całkiem Live (1988 )
Wehikuł czasu – Spodek '92 (1993)
List do R. na 12 głosów (1995, 3×CD)
Dżem w operze cz. 1 i 2 (1998 (1), 1999 (2) 2×CD)
Pamięci Pawła Bergera (2007, 2xCD)
Rawa Blues 1987 (2007, Płyta Tadeusza Nalepy, 2 utwory z Dżemem z koncertu List do R. z 1995 r.)
Przystanek Woodstock (2009, 2×CD, Przystanek Woodstock 2003 r. i 2004 r.)
30 urodziny (2010, 4×CD oraz 3×DVD, pełen zapis jubileuszowego koncertu z Katowic)

Kompilacje:

Urodziny (1989)
The Singles (1992)
14 urodziny (1993)
Złoty Paw (2004)
Gwiazdy polskiej muzyki lat 80. (2007)
Gwiazdy polskiej muzyki lat 80. - vol. 2 (2007)

Ścieżki dźwiękowe
*To ja, złodziej (2000)
*Skazany na Bluesa (2005)

Z moich nieoficjalnych informacji wynika, że Dżemowcy pracują nad nową płytą o tytule "Byle do przodu". Kuzyn był na koncercie w Pleszewie i Balcar o tym wspomniał =D.

Obecny skład zespołu
Adam Otręba – gitara solowa, śpiew (1973 – do dziś)
Benedykt Otręba – gitara basowa, śpiew (1973 – do dziś)
Jerzy Styczyński – gitara solowa (1979 – do dziś)
Maciej Balcar – śpiew, harmonijka ustna (2001 – do dziś)
Janusz Borzucki – instrumenty klawiszowe, organy Hammonda (2005 – do dziś)
Zbigniew Szczerbiński – perkusja (1992 – do dziś)

Byli członkowie zespołu:
Ryszard Riedel (zmarły) – śpiew, harmonijka ustna (1973-1994)
Jacek Dewódzki – śpiew (1995-2001,2009)
Paweł Berger (zmarły) – instrumenty klawiszowe, organy Hammonda, śpiew (1973-2005)
Michał Giercuszkiewicz – perkusja (1981-1986)
Marek Kapłon – perkusja (1986-1991)
Jerzy Piotrowski – perkusja (1991-1992)

R.R doczekał się wielu książek i filmów biograficznych traktujacych o nim, co roku w Tychach odbywa się także Tyski festiwal muzyczny im. Ryszarda Riedla
Żródło: Wikipedia

Szczerze mówiąc nie pamiętam dokładnie, kiedy zaczęla się moja przygoda z Dźemem. Kompletnie się zatraciłam, straciłam poczucie czasu. W każdym razie pierwszą ich piosenką, która mnie kompletnie zeelektryzowała i zarazem pierwszą, która poznałam, był kawałek "Do Kołyski" z ich nowego repertuaru. Mniej więcej od tego momentu muzyka przestała być dla mnie tylko rorywką, a stała się sztuką. Mój gust zmienił się diamentalnie i myślę, że na lepsze. Poznzałam piękny świat polskiego i zagranicznego rocka, AC/DC, Floydów, Gunsów, Scorpionsów... Potem nastąpił okres ciszy, jakoże jeszcze rok, dwa [?] temu nie interesowałam się bluesem. Wróciłam do nich po seansie Skazanego na bluesa, zaczęłam bardziej się wgłębiać, wsłuchiwać i... wpadłam, no. Co tu więcej gadać.

Dziś znam na pamięć całą ich dyskografię, przeczytałam wszystkie dostępne książki biograficzne na temat Ryśka i samego zespołu, wciąż oglądam retransmisję koncertów na You, mam za sobą również szereg filmów dokumentalnych o życiu i twórczości króla polskiego bluesa ( Nalepa to może mu buty czyścić, sam zrezygnował z tego tytułu zresztą).
Moimi ulubionymi albumami są Detox i Wehiluł czasu - Spodek '92. Naparwdę niesamowite wrażenia i ten klimat... Nosz zakochać się można, naprawdę Nie ukrywam, większy sentyment mam do Dżemu "starej generacji". Bez Ryśka i jego zajebistego głosu, tak cudownie zachrypniętego, zespół stracił duszę. Osobiscie uważam, że muzycy powinni zakończyć działalność po śmierci Richarda i zejść ze sceny z godnością. Dżem stał sie teraz tylko komercyjną machiną do wzysku. Już nie odczuwa się tych ciar na plecach, tego dreszczyku emocji. Z ich nowego repertuaru tylko kilka utworów mi się podoba, mianowicie "Do Kołyski", "Ukryj mnie", "Na swoim brzegu" i "Zapal świeczkę". W tych utworach odnajdziemy jeszcze odrobinę mistycyzmu dawnego Dźemu, trochę rozcieńczonego. Teksty starają się przypominać dokonania z przeszłości ( "starają się", bo Ryśka nikt nie przebije), a sama stylistyka utworów jest znośna. Ale większość kawałków ("To ja, złoziej", "Milony srebrnych łez", "Kruka głos") zupełnie nie pasuje do Dżemu ( o co chodzi z tymi chórami kobiecych głosów, juz nie mówiać o tym "Zostawie ci auto na parkingu w niebie*". Rysiek nigdy nie chciał śpiewać o przemocy.

Nie potarfie wbrać swojego ulubionego utworu. Wszystkie są piękne, no może za Najemnikiem i Niewinnymi nie przepadam, ale to takie nieliczne wyjątki. Pora kończyć, zaraz przyjdzie Sevie i będziemy razem gloryfikować Richarda =D.

* Fragment uwtworu "To ja, złodziej z płyty "Pod wiatr"