Achaja

[Gellert Grindelwald]

czy ktoś czytał achaje?? jak nie to niech załuje... a jesli czytał to niech sie zgłosi...

[jetinajt]

Ja czytałem całkiem fajne. Ale tak po prawdzie to po przeczytaniu Achaji i kilku innych książek rodzimych autorów mam trochę dosc polskiej fantastyki- tylu opisów tortur to chyba nie opisano we wszystkich amerykańskich i angielskich książkach fantasy. Ja nie wiem czemu nasi autorzy tak kochają naturalizm, ale mnie to zaczyna denerwowac. W każdej książce tylko rzygi, dziwki, krew i tortury- no ileż można. Przez najbliższy czas raczej nie wezmę do ręki książki polskiego autora- chyba jeszcze raz przeczytam kilka książek z serii Discworld Pratchetta- tam nawet jak są tortury to są zabawnie opisane

[Limonka]

A ja nawet nie wiem, co to za książka. Jak się zakłada tema to wypadałoby napisać coś więcej. Chociażby autora, tematykę, gatunek, najlepiej jeszcze krótki opis.

[dylkaa_emma]

A o czym ta ksiazka ? Wypadało by napisać

[Bubi]

Igor Szlapa: Wirtualna Polska napisał/a:
Od dawna wiadomo, że przeciętny Polak mający chociaż blade wyobrażenie o literaturze, spytany o przedstawiciela gatunku fantasy w kraju nad Wisłą odpowie zapewne – Andrzej Sapkowski.

Nie należy się temu dziwić, gdyż pan Andrzej wyrobił sobie już należną renomę, ale czy ma rzeczywiście monopol na dobre powieści fantasy? Otóż nie, bo na rynku jest wiele wspaniałych autorów, którzy mają potencjał i chęci i dzięki Bogu czasem chęci te dane jest nam przeczytać.

Jednym z nich jest Andrzej Ziemiański, człowiek o którym było głośno, a który ucichł na długi czas. Uznanie zdobył sobie między innymi powieściami Bramy strachu czy Przesiadka w przedpieklu.

Ostatnio na szczęście możemy obserwować swoiste odrodzenie pana Ziemiańskiego. Po doskonałym opowiadaniu Bomba Heisenberga przyszła kolej na powieść, która mogłaby stać się sztandarową przedstawicielką talentu autora.

Tak narodziła się Achaja.

Tytułowa bohaterka jest młodą księżniczką, która wskutek dworskich intryg, zawiści i chciwości bliskich jej osób szybko zostaje odsunięta z kolejki do tronu i to w dość brutalny sposób.

Dziewczyna błyskawicznie poznaje smak życia zwykłego człowieka w pełnym okrucieństwa świecie. Los zsyła ją do armii, następnie do niewoli, gdzie uczy się sztuki przetrwania. Przestaje już być grzeczną księżniczką. Rozumie, że aby coś od życia otrzymać trzeba również coś poświęcić. Atutem książki jest trójwątkowa fabuła.

Oprócz losów Achaji śledzimy również poczynania sprytnego, nieokrzesanego Siriusa, który z pomocą zgorzkniałego świątynnego pomocnika Zaana oraz miecza i podstępu pchnie się w górę po szczeblach kariery. Jest jeszcze lekko zdziwaczały czarodziej Archentar, który za swoje marzenia o władzy słono przypłaci, lecz wszystko wskazuje na to, że dobrze na tym wyjdzie.

Mimo trzech wątków, losy każdego z bohaterów śledzi się z takim samym zainteresowaniem. Na uwagę zasługuje fakt, że większość bohaterów to tak naprawdę typy spod czarnej gwiazdy, brutalni, przebiegli, psychicznie skrzywieni, a mimo to czytelnik darzy ich sympatią, zaczyna rozumieć, że świat jest tak skonstruowany, że z dnia na dzień coraz trudniej dojść do czegoś będąc uczciwym.

Oprócz głównych bohaterów jest masa postaci drugoplanowych i tu daje się zauważyć kolejny dowód nieprzeciętnego talentu autora, ponieważ postaci te są równie barwne, jak główni bohaterowie, a są to między innymi eteryczne wcielenie boga zła, brutalny mistrz szermierki będący obecnie w niewoli, czy jego kompan karzeł, który dzieli niewolników na swoiste warstwy społeczne według ich przydatności do pracy oraz zaspokajania jego zachcianek.

Czytając książkę domyślamy się, że losy naszych bohaterów w końcu będą musiały się skrzyżować i z niecierpliwością czekamy tego momentu, gdyż to stanowi główny motorem napędowy powieści. Powieści, która jest perłą w dorobku rodzimej fantasy.

Podsumowując, Achaja to obowiązkowa pozycja dla każdego kto uważa się miłośnikiem gatunku. Polecam ją tym wszystkim, którzy zwątpili w umiejętności pisarskie i inwencję twórczą polskich fantastów.

Książka jest doskonała, pełna głębi, artystycznie bogata, napisana z poczuciem humoru, inteligentna. Nie opiewa ona dziejów pięknego księcia, który macha mieczykiem na lewo i prawo nie czyniąc sobie przy tym nawet zadrapania.

Co to, to nie.

[martafun]

Czytałam fajna książeczka Ale wole Harry'ego Dobre streszczonko

[Christina]

Czytałam. Bardzo mi się podoba. Jest ona dowodem na to że Polak też potrafi.
Może i racja, że jest tam dużo krwi i seksu, ale to nie jest bajka. Książka nie dla dzieci i osób o słabych nerwach. Co to to nie . Moim zdaniem warto przeczytać, jeżeli ktoś lubi fantasy to polecam
Super książka.

[E-Vaire]

Uwielbiam <3 Piekny język, świetna fabuła, niesamowici bohaterowie. Całą trylogię przeczytałam w trzy dni, bo nie mogłam się oderwać. 'Achaja' jest przykładem naprawdę świetnego fantasy.Takich książek cały czas, bez przerwy, szukam!
Naprawdę polecam do wszystkim miłośnikom fantastyki.

tylu opisów tortur to chyba nie opisano we wszystkich amerykańskich i angielskich książkach fantasy.

Ee? Niby jakie opisy tortur? Że w Achaję szpileczki wbijanoo, o jeeeezu, jakie straaaaszne!

W każdej książce tylko rzygi, dziwki, krew i tortury- no ileż można.

Tya, bo wtedy ma się wrażenie jakby to wszystko się działo naprawdę, a przecież tego nikt nie chce! Niikt nie chce, żeby książka do tego stopnia go wciągnęła, żeby przez sekundę myslał tak, jakby to wszystko się działo naprawdę. Och, tak, tego nie chce nikt, bo każdy chce Pottera, gdzie sobie dobro robi rach-ciach "Avada Kedavra", ojej, dobro znowu zwyciężyło! Nie wątpię, że ty należysz do takich ludzi.
Sam Tolkien by wziął przykład i dodał tam coś poza rycerzami z mieczykami walczacych w imię dobra i zawsze wygrywających. Uwielbiam Władcę Pierścieni, ale wszystko w tej trylogii jest takie nienaturalne! Ziemiański i Sapkowski powinni być przykładami dla większości zagranicznych autorów. Kto normalny chce czytać bajki dla dzieci typu walka dobro-zło, duużo rycerzy, wszyscy szlachetni, że c%!j, i pełno sarenek Bambi w fajnym, zielonym lasku? Ty?